Κατίδης: «Λιποθύμησα όταν έμαθα τον ισόβιο αποκλεισμό»

Ο Γιώργος Κατίδης μίλησε στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Mega Channel και στον Σταύρο Θεοδωράκη για την ζωή του και ότι έγινε σε εκείνο το… καταραμένο ματς με την Βέροια και τον ναζιστικό χαιρετισμό. Ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ και νυν της Νοβάρα μάλιστα αποκάλυψε τι ακολούθησε απο εκείνο τον πανηγυρισμό, ότι είπε ψέματα στις δηλώσεις του μετά, καθώς και ότι λιποθύμησε όταν έμαθε τον ισόβιο αποκλεισμό του από τις εθνικές ομάδες.

Αναλυτικά είπε:

«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μια μπάλα. Από τον Άγιο Λουκά Γιαννιτσών. Δεν ήθελα να το συζητάω και δεν έβγαινα έξω στο χωριό. Με σταματούσαν παιδιά, μου έλεγαν μπράβο ρε μάγκα καλά τους έκανες. Ήμουν βλάκας, όχι μάγκας. Έκανα κάτι που δεν πίστευα. Ηξερα ότι θα φύγω από το σπίτι από μικρός. Όχι τόσο γρήγορα τελικά. Το έλεγα στην μάνα μου. Έχω αρρώστια με τα τατουάζ. Στα 15 μου έκανα το πρώτο. Τα υπόλοιπα έγιναν απότομα.

Υπήρχε βαρύ κλίμα στην ΑΕΚ φέτος από την αρχή. Από ποδοσφαιριστές, μέχρι υπαλλήλους. Δεν βοήθησε αυτό. Ο κόσμος φώναζε και με το δίκιο του, όταν δεν ερχόντουσαν τα αποτελέσματα. Υπήρχε και μια κακή στιγμή σε ένα ματς, όταν βγήκα αλλαγή και ο κόσμος με αποδοκίμασε. Ενοχλούσε τον κόσμο τα τατουάζ και το μαλλί. Όταν δεν πάνε καλά, φταίνε όλα.

Έχω πολλά να πω για εκείνη την μέρα. Μπήκα στο 30′ στο ματς με την Βέροια. Τραυματίστηκε ένας συμπαίκτης, λέω είναι ευκαιρία. Έχουμε φτάσει στο 88’, το σκορ 1-1. Και βάζω το πόδι μου σε ένα σουτ και μπαίνει το γκολ. Πολύ ωραία στιγμή. Μέχρι τον πανηγυρισμό ήταν όλα τέλεια. 20.000 κόσμος μαζί μου πανηγύριζε.

Σηκώνω το χέρι τότε και φωνάζω εγέρθητω. Έχω σώσει την ομάδα και με το γκολ μου μένει στην κατηγορία, Θεωρώ ότι ο κόσμος πρέπει να σηκωθεί και να με προσκυνήσει. Για μένα δεν έχει κανένα πολιτικό περιεχόμενο. Είχα δει την Χρυσή Αυγή με το εγέρθητω σε ένα video και απαιτούσε από τον κόσμο να σηκωθεί. Δεν είναι υπέρ μου αυτό… Κάποιοι το σατίριζαν και από εκεί το αντέγραψα.

Βασικά, σταμάτησα το σχολείο στην 2α Γυμνασίου! Εχω τελειώσει το λύκειο, αλλά εικονικά. Μόνο προσευχή έκανα και πήγαινα για προπόνηση. Δεν μπορείς να ακολουθήσεις και τους δύο δρόμους. Από την πρώτη λυκείου ήμουν σε νυχτερινό. Δεν είχα πατήσει ποτέ εκεί. Δεν είχα γνωρί0ει τους καθηγητές μου καν.

Δεν ήξερα ότι είναι ναζιστικός χαιρετισμός αυτό που έκαναν. Μέχρι που μου είπαν και έμαθα. Έκανα μαθήματα ιστορίας. Το χρωστούσα στον εαυτό μου. Πρόσφατα είδα και το American History, η αγαπημένη του ταινία. Δεν κάνω σύγκριση. Είχε κάνει τις επιλογές του ο πρωταγωνιστής. Δεν ήξερα εγώ…

Δεν είχα μπλέξει ποτέ σε τέτοια εγώ. Είμαι μακριά από αυτές τις ιδές. Δεν έχουν να κάνουν τα πιστεύω, έρχομαι από προσφυγική οικογένεια. Δεν είμαι ναζιστής. Η μητέρα μου είναι η τελευταία γυναίκα του πατέρα μου, υπάρχουν άλλα 4 αδέρφια. Γνωρίζω τα δύο. Ο ένας ζει στο Πουέρτο Ρίκο. Ο πατέρας μου στην Αμερική. Δεν τον έχω γνωρίσει. Η μητέρα μου με πήε και φύγαμε. Η μητέρα μου δεν ξαναπαντρεύτηκε. Αφοσιώθηκε σε μένα. Όταν έφτασα στο σπίτι, ντρεπόμουν να ανοίξω την πόρτα. Ήταν σε τραγική κατάσταση. Προσπαθούσα να την κάνω να γελάσει, τις είπα ότι ήξερες γιατί δεν θέλω να έρθεις στο γήπεδο. Όλοι ζούσαν ένα πανικό στα αποδυτήρια. Διάλεγα να πω ένα από τα ψέματα που μου έλεγαν να πως ως δικαιολογία. Ζητώ συγνώμη που τα είπα.

Ο Λίνεν ήρθε την στιγμή που έκλαιγα. Με έπιασε από τον γιακά και με ρώτησε αν είμαι ναζιστής. Του απάντησε ότι δεν είμαι. Αμέσως είπε ότι θέλει να κάνει δήλωση. Τον ευχαριστώ αν και δεν είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Πλήγωσα τον κόσμο, δικαιολογημένα. Ομάδα προσφύγων, τους έφερα άσχημες μνήμες. Σαν εφιάλτης ήταν. Υπήρξε στιγμή που ευχήθηκα να μην έχω βάλει εκείνο το γκολ. Έκανα τατουάζ την ημερομηνία, δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μου ζητάνε να βγω φωτογραφία και ρωτώ αν είσαι ναζιστής. Από αντίδραση ρωτώ, αν με έχει πρότυπο.

Λιποθύμησα στο χωριό όταν έμαθα τον ισόβιο αποκλεισμό από όλες τις εθνικές. Και έπεσα κάτω. Δεν το έχω πιστέψει. Ήμουν αρχηγός της ομάδας και μου το στέρησαν και το στέρησα και εγώ από τον εαυτό μου. Όλα τα παιδιά από την ΑΕΚ έχω πολύ καλές σχέσεις. Και με ξένους. Η άγνοια μπορεί να είναι και καταστροφική. Η κοινωνία τελικά δεν συγχωρεί ούτε τους 20χρονους τελικά».