Από την χθεσινή συνεδρίαση του Κοινοβουλίου όπου για μια ακόμη φορά ως “γνήσιοι” Έλληνες χωριστήκαμε σε στρατόπεδα ( όταν ο Ρενέ Κοσινί δημιουργούσε το γαλατικό χωριό του Αστερίξ δεν μπορεί παρά να είχε την Ελλάδα στο μυαλό του), αξίζει να μείνουμε μόνο σε μια αποστροφή του λόγου του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά που μίλησε για την Woke Κουλτούρα ως Κυρίαρχη Ιδεολογία της Μετα-ανθρώπινης Κοινωνίας.
Ζούμε την εποχή που το κίνημα woke (η “κουλτούρα της αφύπνισης”) καθώς και τα συμπαρομαρτούντα του (δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα, ακυρωτισμός) είναι η βασική ιδεολογία διαμόρφωσης, πλαισίωσης και ηθικής νομιμοποίησης της νέας μορφής στην οποία μετασχηματίζεται ο καπιταλισμός.
Ένας woke καπιταλισμός (όπως έχει ήδη αρχίσει να λέγεται) ή, κατά άλλους, ένα τεχνοφεουδαρχικό καθεστώς που προσβλέπει στην υπερσυγκέντρωση του πλούτου, στην απόλυτη ψηφιοποίηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και κατά συνέπεια στην ολοκληρωτική επιτήρηση και έλεγχο των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Μια “κουλτούρα της -υποτίθεται- αφύπνισης” που υποστηρίζει την υπό διαμόρφωση Νέα Τάξη, σύνδεση η οποία κρύβεται και συσκοτίζεται καθώς τα προτάγματά της προβάλλονται υπό τον μανδύα της προοδευτικότητας, της ανεκτικότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της χειραφέτησης και άλλων τέτοιων ευγενών κατά τα άλλα ιδανικών.
Μια κουλτούρα η οποία τα τελευταία χρόνια έχει κάνει σφοδρή την επίθεσή της στις υπάρχουσες θεωρίες για την ταυτότητα φύλου (gender theory) προτείνοντας ρευστές μη-δυαδικές ταυτότητες φύλου (non-binary) και καταλήγει στην εμμονική χρήση του ουδέτερου όρου “άτομο” για αναφορά σε γένος και ανθρωπολογική κατάσταση.
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι διαμορφώνεται και αποπειράται να καθιερωθεί ένα νέος συνειδησιακός χάρτης και ένας νέος ανθρωπολογικός τύπος.
Κάποιοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και υπεισέρχονται ακόμα και στο χώρο της συνωμοσιολογίας σκεπτόμενοι ότι η συστηματική προώθηση του προτύπου του “άφυλου ανθρώπου” ή ακόμα και κάποιες δήθεν “οικολογικά ορθές” θέσεις όπως ότι τα παιδιά αφήνουν μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα εξυπηρετούν τις διακηρύξεις περί ανάγκης μείωσης του πληθυσμού.
Άλλοι πιο μετριοπαθείς θα μπορούσαν λογικά να συμπεράνουν ότι, αν όντως γενικευτεί η τάση να ζούμε περιορισμένοι και απομονωμένοι σε τέσσερις τοίχους διαβιώντας εντός μιας εικονικής πραγματικότητας μπροστά από οθόνες (λόγω πανδημιών, ενεργειακής κρίσης, πολέμων και λοιπά), το βιολογικό μας φύλο καθίσταται άνευ σημασίας αν όχι περιττό.
Και εκεί βρίσκει έδαφος η μανιώδης σχεδόν υστερική, θεσμική και μη, προώθηση της τρανς ατζέντας, προβάλλοντας το ιδεολόγημα του trans-human, του ανθρώπου που με τη βοήθεια ή μη της ιατρικής και της επιστήμης, έχει τη δυνατότητα ως άλλος θεός να δημιουργήσει ή να επινοήσει τον εαυτό του εκ του μηδενός και να του αποδώσει όποια χαρακτηριστικά επιθυμεί διαγράφοντας φύλο, όνομα, προσωπική ιστορία ή άλλους ιστορικούς και κοινωνικούς καθορισμούς.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι για το αν είμαστε έτοιμοι και θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας τις παραδοσιακές ιδεολογίες (φιλελευθερισμός, συντηρητισμός, σοσιαλισμός), αποπολιτικοποιώντας τα παραδοσιακά λαϊκά κινήματα και συλλογικά αιτήματα για βελτίωση των συνθηκών της ζωής και κραδαίνοντας ως σημαία την κοινωνική δικαιοσύνη, να μπούμε στην σφαίρα της νέας μετα-κοινωνίας και μετα-δημοκρατίας – την ίδια στιγμή μάλιστα που σε όλο τον πλανήτη οι διακρίσεις, οι ανισότητες, η βία και οι ρατσισμοί, αυξάνονται και βαθαίνουν όσο ποτέ άλλοτε.
Είστε έτοιμοι να κλειστείτε στο σπίτι και να μην αγκαλιάζετε τα παιδιά σας γιατί θα κολλήσετε ασθένειες; Μπορείτε να σταματήσετε να χρησιμοποιείτε τον όρο “γυναίκα” ή “άνδρας” για να αναφερθείτε στον εαυτό σας και να τον αντικαταστήσετε με ένα ουδέτερο όρο; Πιστεύετε πως πρέπει να διαθέτετε πιστοποιητικό πολιτικών, υγειονομικών, ενεργειακών ή άλλων φρονημάτων προκειμένου να συμμετάσχετε στην εργασιακή και κοινωνική ζωή; Είναι καλό να τρέφεστε με έντομα για το καλό του πλανήτη παρόλο που δεν θεωρούνται τροφή στα πλαίσια της πολιτισμικής σας παράδοσης;
Όλα αυτά είναι αληθινά, δεν είναι σκευάσματα της φαντασίας και εδώ είναι η απόφαση που πρέπει να απαντήσει ο καθένας μας μόνη ή μόνος του .
