O λύκος (οι δανειστές) και… τα πρόβατα (οι Έλληνες)

Του Θάνου Πασχάλη

Λύκε – λύκε είσαι εδώ; Το γνωστό παραμύθι (διδακτικό στη ζωή μας), με το λύκο (τους δανειστές), το βοσκό (τους πολιτικούς), και τα πρόβατα (εμάς) έρχεται και πάλι να μας προϋπαντήσει με το νέο χρόνο…

Η αναφορά έχει να κάνει, κατά πρώτο, με τον ορυμαγδό των ξένων δημοσιευμάτων – περί της επερχόμενης καταστροφής του τόπου μας αν οι πολιτικοί μας ταγοί αλλαξοπιστήσουν και δεν τηρήσουν τα συμφωνηθέντα -, και, κατά δεύτερον, με το όμορφο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας με τον άλλο κακό λύκο, που στο τέλος η όμορφη Κοκκινοσκουφίτσα σώζεται, άρα και εμείς με λίγη τύχη και τσαμπουκά θα εξαπατήσουμε τους κουτόφραγκους και σύντομα θα βγούμε και πάλι στο ξέφωτο και θα ξαναζήσουμε ημέρες άπλετης ευδαιμονίας τρώγοντάς τα λεφτά τους…

Σε αυτά όλα συνεισφέρουν – άθελα τους η σκοπίμως; -, οι δανειστές μας αλλά και οι δικοί μας πολιτικοί «σωτήρες»…

Αλλά ας ξεδιαλύνουμε τα πράγματα από την αρχή…

Όταν οι ξένες -έγκυρες και μη – εφημερίδες, ή οικονομικά ειδησεογραφικά πρακτορεία προειδοποιούν για επερχόμενη θύελλα, ναι μεν πρέπει να τους καταγγέλλουμε για παρεμβάσεις στα εσωτερικά μας, αλλά από την άλλη θα πρέπει να στήνουμε και αυτί ακούγοντας τους…
Θέλοντας ή μη, απηχούν τις απόψεις των δανειστών μας (όχι μόνο των χθεσινών αλλά και των αυριανών), είτε πρόκειται για τα κράτη της Ευρωζώνης, είτε πρόκειται για τις περιώνυμες και περιβόητες αγορές (κερδοσκοπικά κεφάλαια, επενδυτικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ.)…

Όταν γράφονται διάφορα για τη μέλλουσα τύχη της χώρας μας πρέπει κανείς να ‘ναι αφελής να πιστεύει ότι τα γραφόμενα από ένα δημοσιογράφο, απηχούν απλώς τις απόψεις του… Να ‘στε σίγουροι ότι αποτελούν προειδοποιήσεις των κρατικών και ιδιωτών επενδυτών και αλίμονο αν αδιαφορήσουμε.. Τότε ο λύκος σίγουρα θα ‘ρθει και θα «φάει» τα πρόβατα, ασχέτως αν όλοι νόμιζαν ότι ήταν απλώς ένα παιχνιδάκι για εκφοβισμό και μόνον…

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει να υποταχθούμε και να παραδοθούμε… Κάθε άλλο…

Ένας σοβαρός πολιτικός που αναλαμβάνει κυβερνητικό θώκο θα πρέπει , πρώτα απ’ όλα να γνωρίζει αν κάτω από το θρόνο του κρύβονται ποντίκια η κάρβουνα…

Με ένα λόγο απαράδεκτα τα γραφόμενα, περί καταστροφολογίας, από τους ξένους, αλλά δε βλάπτει να τα λαμβάνουμε υπόψιν ως προθέσεις που μπορεί να υλοποιηθούν (δηλαδή να εξαναγκαστούμε π.χ. να βρεθούμε εκτός ευρώ). Μην ξεχνάμε ότι σε αυτούς θα ξοφλούμε τα δάνειά μας τα επόμενα 40 χρόνια κι από αυτούς θα ζητήσουμε εκ νέου νέα δανεικά…

Τώρα, βέβαια, κάποιοι θα πουν ότι μπορεί να επιστρέψουμε στη δραχμή και να μην τους έχουμε ανάγκη… Αν αύριο «κουρευτεί» όλο μα όλο το χρέος μας να ‘στε σίγουροι ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε (όπως μάθαμε να ζούμε ) χωρίς δανεικά…Πώς άλλωστε, όταν παράγουμε ένα και καταναλώνουμε τρία αγαθά; Ο καλός διαπραγματευτής είναι αυτός που γνωρίζει εκ των προτέρων τα κρυφά χαρτιά των άλλων… Πόσο μάλλον όταν κάποια έπεσαν ήδη – μέσω των εφημερίδων – στο τραπέζι… Άρα «χτύπησον μεν άκουσον δε»…

Να πάμε τώρα στο άλλο ωραίο παραμύθι που βαυκαλιζόμαστε πολλοί να ακούμε…

Μια ωραία πρωία ξυπνάμε και να σου πάλι μπροστά μας τα χρόνια της γκλαμουριάς και της καλοζωίας…

Πρέπει να ‘μαστε τελείως αφελείς…

Όπως προείπαμε ακόμη κι αν μας κουρέψουν όλο το χρέος μας (ΣΥΡΙΖΑ με τη μηχανή )πάλι θα ξαναπέσουμε στην ανάγκη των δανεικών… Εκτός αν συμφιλιωθούμε με την ιδέα να ζούμε λιτοδίαιτα στο εξής ως αρχαίοι Λακεδαιμόνιοι…Τι πετύχαμε ως σήμερα για να ελπίζουμε στο καλύτερο; Ελάχιστα… Ναι μεν συμμαζεύτηκε ο τραχανάς στα δημοσιονομικά, αλλά από ανάπτυξη μηδέν…

Οι εξαγωγές ξαναβρέθηκαν στα επίπεδα του 2008,οι επενδύσεις είναι σχεδόν μηδενικές (και δεν εννοούμε τις εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους αλλά το στήσιμο νέων καινοτόμων επιχειρήσεων),η βιομηχανική παραγωγή γνωρίζει κάμψη, ενώ η ανεργία βρίσκεται στα ύψη… Άρα η πίτα δεν αυξήθηκε καθόλου…

Οπότε «ή ταν ή επί τας»….Με τη διαφορά ότι το άλμα στο κενό θέλει και επιδέξιο ζογκλέρ… Εκτός κι αν ο βοσκός ( Χ πολιτικός) κάνει πάλι πλάκες με τα πρόβατα (τους Έλληνες) και αντί για τα πρόβατα, ο λύκος (δανειστές) φάει τελικά το βοσκό…

Είναι η τραγική κατάληξη αυτών που πιστεύουν ακόμη στο μύθο του «Δαυίδ και Γολιάθ»…