Ο "πετροπόλεμος" μεταξύ ανηλίκων που κατέληξε στα δικαστήρια

Πίσω στο Εφετείο Καλαμάτας επέστρεψε δικογραφία ο Άρειος Πάγος, προκειμένου το δικαστήριο να αποφανθεί ποιος θα πληρώσει το ποσό των 54.116 ευρώ που επιδίκασε για τον τραυματισμό ανηλίκου από πέτρα που του πέταξε συνομήλικός του.

Ένας απλός καβγάς μεταξύ τριών φίλων, έμελλε να καταλήξει στα δικαστήρια, όταν τον Ιούλιο του 2003 και οι τρεις πήγαν στην παραλία για μπάνιο και άρχισαν να παίζουν πετώντας ο ένας στον άλλο μικρά βοτσαλάκια. Το παιχνίδι σταμάτησε ξαφνικά όταν ο ένας από τους τρεις εκνευρίστηκε, επειδή δεχόταν πέτρες μεγαλύτερου μεγέθους.

Το εφηβικό παιχνίδι ξέφυγε τελείως από τα όρια, όταν ο ένας 17χρόνος μπήκε στη θάλασσα και τότε ο δεύτερος φίλος πήρε μια πέτρα μεγάλου μεγέθους και την πέταξε προς αυτόν. Η πέτρα τον βρήκε στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να σπάσουν τέσσερα δόντια της άνω γνάθου, να υποστεί «κατάγματα της φατνιακής απόφυσης στη σύστοιχη περιοχή, μερική απώλεια της μύλης των πρόσθιων οδόντων της κάτω γνάθου και θλαστικό τραύμα κάτω χείλους».

Οι γονείς του τραυματισθέντα ανηλίκου διεκδίκησαν δικαστικά από τους γονείς του δεύτερου ανήλικου αποζημίωση για ηθική βλάβη και για αποζημίωση υλικών ζημιών (αποκατάσταση οδόντων, ιατρικές αμοιβές, κ.λπ.). Τα δικαστήρια έκριναν ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για ζημία που δέχθηκε στο πρόσωπο και τα δόντια ο ανήλικος ήταν ο φίλος του που πέταξε την πέτρα, ενώ κρίθηκε ότι ο τραυματιστείς δεν ήταν συνύπευθυνος.

Όμως, από εκεί και πέρα αρχίζει ο γρίφος ποιος θα πληρώσει το ποσό των 54.116 ευρώ, καθώς ο «δράστης» ήταν ανήλικος τότε και την επιμέλεια του την είχαν οι γονείς του.

Το Εφετείο Καλαμάτας σε σχετική απόφασή του αναφέρει ότι ο γάμος των γονέων του ανήλικου που τραυμάτισε το φίλο του είχε λυθεί συναινετικά το 1989 με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας, που επικύρωσε σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό. Με το συμφωνητικό αυτό οι πρώην σύζυγοι συμφώνησαν να ασκεί αποκλειστικά την επιμέλεια του παιδιού τους η μητέρα του. Έτσι, ο πατέρας του, σύμφωνα με τους εφέτες, δεν είχε την εποπτεία, άρα και την επιμέλεια του ανήλικου τότε γιου του και συνεπώς δεν ευθύνεται την αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσε το παιδί του, αναφέρουν οι εφέτες.

Το ίδιο Εφετείο έκρινε ακόμη, ότι η μητέρα του ανήλικου που τραυμάτισε το φίλο του «ευθύνεται για τη ζημία που προξένησε το ανήλικο τέκνο της, καθόσον αυτή, εν όψει του συνόλου των περιστάσεων και ιδίως της ηλικίας, της ωριμότητας και της μόρφωσης του εποπτευομένου, που ήταν μαθητής Λυκείου, και της δικής της μόρφωσης, που ήταν αρχιτέκτων μηχανικός, δεν άσκησε την προσήκουσα εποπτεία, η παραμέληση της οποίας τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με τη ζημιογόνο συμπεριφορά του εποπτευομένου και την ζημία» που προκάλεσε.

Σύμφωνα πάντα με το Εφετείο η μητέρα «δεν έλαβε όλα εκείνα τα αναγκαία προληπτικά μέτρα για την προσήκουσα άσκηση της εποπτείας του υιού της και δεν κατηύθυνε την προσοχή του στους κινδύνους που απορρέουν από ορισμένα αντικείμενα και ούτε τον καθοδήγησε σε συμπεριφορά σύμφωνη με τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς».

Αντίθετα, ο Άρειος Πάγος εξέφρασε τη γνώμη ότι έτσι που έκρινε το Εφετείο ως προς την ύπαρξη ευθύνης της μητέρας για τις ενέργειες του παιδιού της «εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο ως προς την εξειδίκευση της αόριστης νομικής έννοιας της προσήκουσας εποπτείας ανηλίκου».

Τελικά, ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι η εφετειακή απόφαση είναι πλημμελής και αναιτιολόγητη και ανέπεμψε στο Εφετείο Καλαμάτας την υπόθεση για νέα κρίση.