Όσα εξηγεί ο Σταύρος Θεοδωράκης για την πολιτική του απόσχιση

Ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε στον Παύλο Τσίμα και στο ΣΚΑΪ 100,3 και ερμήνευσε την πολιτική του απόφαση που αλλάζει σε κάθε περίπτωση τον εκλογικό χάρτη της χώρας, όταν όλο δείχνουν πως μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο:

Στ.Θεοδωράκης: Ήταν μια δύσκολη και καθόλου ευχάριστη απόφαση με την έννοια ότι είχαμε επενδύσει πολλά στο Κίνημα Αλλαγής. Αλλά όταν βλέπεις ότι κάτι δεν προχωράει είναι καλό να παίρνεις γρήγορα μια απόφαση.Συμβαίνει στη ζωή συμβαίνει και στην πολιτική.

Όλοι είμαστε υπό την κρίση του κόσμου της παράταξης για αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε. Αλλά από την άλλη δεν θα μπορούσα να επιμείνω σε μια προσπάθεια που δεν έδινε τα καλύτερα αποτελέσματα σύμφωνα με τη δική μου οπτική. Υπήρχε μια διάσταση απόψεων για το τι είναι το πρωτεύον σήμερα στη χώρα, για το τι πρέπει να λέμε, τι πρέπει να κάνουμε. Οπότε, αντί κάθε μέρα να έχουμε καβγαδάκια είπαμε καλύτερα να συνεχίσουμε μόνοι μας. Θεωρούμε τους ανθρώπους που είναι στο Κίνημα Αλλαγής συμμάχους μας. Θα συνεννοούμαστε, θα δίνουμε κοινές μάχες, αλλά θα έχουμε και το Ποτάμι ως Ποτάμι, όπως ο κόσμος το είχε γνωρίσει.

Προφανώς όταν δίνεις μια μάχη δίνεις μια μάχη για να κερδίσεις. Όταν λοιπόν δώσαμε εκείνη τη μάχη, δώσαμε τη μάχη για να κερδίσουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επειδή δεν κερδίσαμε θα φεύγαμε ντε και καλά. Αποδείχτηκε στην πράξη μικρά και μεγάλα εμπόδια.

Και νομίζω ότι αυτή η επιλογή είναι καλή και για το Ποτάμι αλλά και για το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί κανείς δεν θέλει να υπάρξει μια φθορά στα Κινήματα του Κέντρου στα προοδευτικά Κινήματα γιατί σήμερα ο στόχος μας είναι άλλος. Ο στόχος μας είναι μια καλύτερη διακυβέρνηση αλλαγές μεγάλες στη χώρα. Εκεί πρέπει να αναλώσουμε ο καθένας την δύναμη του και όχι στο να λέει ο ένας κάποια πράγματα κόντρα στον άλλον. Οι τελευταίες κύριες αποφάσεις παρθήκανε χωρίς την σύμφωνη γνώμη μας και χωρίς να ερωτηθούμε. Αλλά δεν θέλω να μιλάω συνέχεια για αυτά. Θέλω να γυρίσω σελίδα.Ξέρετε όμως ότι οι τελευταίες αποφάσεις σε ότι αφορά και το Μακεδονικό-ανεξαρτήτως θέσεις-και σε ότι αφορά το εδώ και τώρα εκλογές ήταν αποφάσεις που ήταν κόντρα στους περισσότερους που συγκροτούν το Πολιτικό Συμβούλιο. Η ηγεσία όμως επέμενε ότι αυτή θα πρέπει να είναι η κατεύθυνση άρα -αν θέλετε – ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Γίνανε λάθη σ αυτή την πορεία. Στην πολιτική δεν υπάρχει κάποιο μάνιουαλ που κάθε μέρα να κάνεις μια διατεταγμένη κίνηση. Υπήρξαν κινήσεις και με δική μας ευθύνη και από την απέναντι πλευρά που τελικά δεν έδωσαν την ώθηση που θα θέλαμε σε αυτό το εγχείρημα

Π.Τσ: Και τώρα;

Και τώρα Ποτάμι, δυνατό, ενωμένο. Όλοι οι βουλευτές ήταν εκεί. Οι ευρωβουλευτές ήταν εκεί. Ο Γραμματικάκης για να είμαι ακριβής δεν ήταν αλλά μας έστειλε μήνυμα που συμφωνεί με τις αποφάσεις μας, γιατί είχε δουλειά στο Στρασβούργο. Και είμαστε λοιπόν εδώ για να κάνουμε αν το θέλετε μία προσπάθεια τον Ιούλιο να ξαναπούμε έντονα όλα αυτά που το Ποτάμι λέει.

Π.Τσ: Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο ένα restart πρέπει να κάνετε…

Ναι έτσι είναι. Αν και δεν το είχαμε παύσει ποτέ το μηχάνημα, απλώς η αλήθεια είναι ότι αυτός ο όρος ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρέπει να επανεκκινήσουμε τις μηχανές στο φουλ και τα σημαντικά πράγματα που θέτουμε.

Π.Τσ: Προχωράτε μόνοι σας…

Προχωράμε αυτοί που υπάρχουμε αλλά δίνουμε το χρόνο γι’ αυτό ακριβώς είπαμε το Συνέδριο θα γίνει τον Οκτώβριο, δίνουμε το χρόνο σε άλλες μικρές ή λιγότερο μικρές δυνάμεις, προσωπικότητες, να συζητήσουν μέχρι τότε εάν θέλουν κι αυτοί μία τέτοια προσπάθεια. Το καθόρισα νομίζω με ακρίβεια στην ομιλία μου στο κλείσιμο χθες της συνάντησής μας με τα στελέχη απ’ όλη τη χώρα ότι θέλουμε μία φιλελεύθερη δύναμη με μεταρρυθμιστική ορμή, με πολύ σύγχρονες εκτιμήσεις για τα πράγματα γιατί νομίζω ότι το πρόβλημα της χώρας – πέρα απ όλα τ’ άλλα, πέρα δηλαδή από τους ανίκανους, από τους ιδεοληπτικούς, είναι ότι δεν συγχρονίζεται με τα βήματα της εποχής, με τα βήματα της Ευρώπης η Ελλάδα. Κι αυτό πρέπει να συμβεί. Το Ποτάμι έχει τις εξειδικεύσεις για πολλά θέματα που θα έκαναν τη χώρα μία ευρωπαϊκή χώρα.

Π.Τσ: Η επιβίωση του Ποταμιού στο σκηνικό της πόλωσης

Οι Έλληνες ψηφίζουν για κυβέρνηση, να το πω απλά. Νομίζω ότι αυτό είναι το επαναλαμβανόμενο λάθος των Ελλήνων. Το «φύγε εσύ έλα εσύ» ποτέ δεν έχει αποφέρει αυτά που ο κόσμος ήθελε να δώσει. Ίσως αυτήν τη φορά και αφού έχουμε βγει από δέκα χρόνια βαριάς κρίσης, ίσως ο κόσμος πρέπει να σκεφτεί διαφορετικά και να σκεφτεί ότι πρέπει να υπάρχουν βοηθητικές δυνάμεις, που προφανώς δεν θα πρωταγωνιστήσουν, αλλά θα γείρουν την πλάστιγγα στη σωστή κατεύθυνση. Και νομίζω ότι το Ποτάμι είναι μία από αυτές τις δυνάμεις και για αυτό ακριβώς ζητώ την ενίσχυσή του από τον κόσμο.

Π.Τσ: Σχετικά με το ποιον από τους δύο μεγάλους «πολιτικούς μονομάχους» θα υποστηρίξει το Ποτάμι

Ο ελληνικός λαός θα το αποφασίσει. Ο Αμυράς χτες ήταν πάρα πολύ σαφής. Κλέβω μία από τις φράσεις του που είπε ότι εμείς θέλουμε να κάνουμε δέκα πράγματα. Για το Δημόσιο, για την Παιδεία, γνωρίζετε τις θέσεις και τις πολύ συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις μας. Αυτά τα δέκα πράγματα, λοιπόν, εμείς τα δημοσιοποιούμε και με τη νέα μας πια εξόρμηση και λέμε στουςμονομάχους απαντήστε σε αυτά τα δέκα πράγματα. Η απάντηση που θα δώσουν θα είναι καθοριστική για το ποια θα είναι η δική μας βοήθεια την επόμενη ημέρα στις επόμενες εκλογές.

Υπάρχει η κυβερνητική προπαγάνδα. Όλες αυτές τις εβδομάδες αρέσκεται στο να λέει ότι η δεξαμενή των ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη και φθάνει και μέχρι το Ποτάμι. Δεν φθάνει μέχρι το Ποτάμι, το ξέρουνε. Το ξέρουμε ότι είναι ένα ψέμα. Άλλο είναι η βοήθεια σε ένα επιμέρους πράγμα, η βοήθεια στην κοινωνία, να διορθώσουμε δηλαδή κάτι σήμερα που καίει την κοινωνία, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε τον αιώνα τον άπαντα, και άλλο ότι εμείς θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση απ’ αυτήν τη βουλή. Δεν θα γίνει αυτό, είμαστε όλοι ξεκάθαροι.

Π.Τσ: Ερώτηση για τον κ.Δανέλλη

Βέβαια συμφωνεί (ο Δανέλλης) και χθες έκανε μια τοποθέτηση, η οποία χειροκροτήθηκε από τα στελέχη, λέγοντας ότι εγώ κρατάω την άποψή μου ότι το μέτωπο πρέπει να είναι προοδευτικό, ότι πρέπει να είναι κεντροαριστερό, ότι πρέπει να χτίσουμε συμμαχίες, αλλά για κανένα λόγο δεν μπορούμε να αλλάξουμε έδρανα σ’ αυτήν τη βουλή.

Το θέτετε με μία απλούστευση. Αυτή είναι η απάντηση του εκλογικού συστήματος. Σε αυτό, τουλάχιστον, που έχουμε, ξέρετε ότι δίνει ένα τεράστιο προβάδισμα στο πρώτο κόμμα. Δίνει αυτές τις 50 έδρες. Αυτό θα συμβεί στις επόμενες εκλογές. Άρα κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές θα κάνει το πρώτο κόμμα -ή δε θα κάνει- και θα ξαναπάμε σε εκλογές. Εμείς, λοιπόν, δε θέλουμε να πάμε σε εκλογές απλής αναλογικής σε αυτήν τη χώρα και ένα από τα ζητήματα που θέτουμε είναι ότι από τα πρώτα μέτρα που πρέπει να πάρει μία καινούργια κυβέρνηση είναι να αλλάξει αυτόν το νόμο της αναλογικής που έχει ψηφίσει ο κ.Τσίπρας.

Η απλή αναλογική ηχεί στα αυτιά κάποιου κόσμου, αλλά μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα σε ένα διχαστικό πολωτικό κλίμα, όπως αυτό που επικρατεί στην Ελλάδα.

Π.Τσ: Για συμμετοχή στις εκλογές τις κεντροαριστεράς

Όχι δεν έχω αυτή την ανάγνωση. Η πολιτική είναι μια εξελισσόμενη ιστορία. Δεν μπορείς να είσαι κάθε μέρα με τα ίδια ρούχα και να καταδικάζεις τον αναθεωρητισμό. Είμαι υπέρ του να αναθεωρούμε τα πράγματα. Εκείνη λοιπόν τη στιγμή που το κάναμε υπήρχε ένα αίτημα και από στελέχη μας και από βουλευτές… Μια πίεση και από τα μέσα ότι δοκιμάστε όλοι μαζί να μας δώσετε μια τρίτη λύση για τη χώρα. Μια τρίτη πρόταση για τη χώρα. Αυτό πήγαμε και δοκιμάσαμε.

Προφανώς αν ξέρεις κάθε φορά τα αποτελέσματα μίας κίνησης, μπορείς να μην την κάνεις, αλλά εμείς δεν ξέραμε τότε τα αποτελέσματα εκείνης της κίνησης.

Δεν το βλέπω. Βλέπω ότι υπάρχει αρκετή πόλωση αριστερά και δεξιά, βλέπω ότι στις δημοσκοπήσεις οι δύο κύριες δυνάμεις συγκρατούν τις δυνάμεις τους, υπάρχει μία μικρή άνοδος της ΝΔ τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά το γεγονός ότι συγκρατούν και οι δύο “μονομάχοι” τις δυνάμεις τους, σημασία έχει να σκεφτεί ο κόσμος αυτό που σας είπα. Θα πρέπει οι δυνάμεις που έχουν σύγχρονο λόγο, νέο πνεύμα, νέα στελέχη και δεν εννοώ ηλικιακά νέα, όχι φθαρμένα κυβερνητικά εννοώ, θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να γείρουν την επόμενη κυβέρνηση προς την πλευρά της λογικής και του ρεαλισμού.