Ούκιτς: «Είναι αντράκι ο Πεδουλάκης»

Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς παραδέχθηκε ότι στην αρχή η συνεργασία του με τον Αργύρη Πεδουλάκη ήταν δύσκολη αλλά –τελικά- απονέμει τα εύσημα στον προπονητή του ΠΑΟ…

Αναλυτικά όσα είπε στην εφημερίδα “Goal”:

«Είμαι ο πιο όμορφος, ο πιο έξυπνος, ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Κι εγώ το ξέρω, αλλά δεν έχει σημασία. Δεν είμαι κλειστός χαρακτήρας. Απλά δεν μου αρέσει να βγαίνω, δεν είμαι άνθρωπος της νύχτας, όπου κάθε άτομο βγάζει έναν άλλον πιο τρελό εαυτό. Αρα, είναι δύσκολο να με συναντήσεις σε τέτοια φάση. Είμαι έτσι από 10 ετών και δεν έγινα στην πορεία. Δε διανοείσαι πόσοι έχουν εμφανιστεί να μου πουν ότι πριν με γνωρίσουν πίστευαν ότι είμαι κωλόπαιδο. Δεν ζητώ από κανέναν να του αρέσω με το ζόρι.

Είμαι απλά ένας πολύ ευθύς χαρακτήρας. Δεν θα κάνω τίποτα μόνο και μόνο για να σε ευχαριστήσω. Αν μπορώ να κάνω κάτι, θα το κάνω, αν όχι, δεν θα μπω στη διαδικασία. Στο ΝΒΑ δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στις σχέσεις με τον κόσμο. Υπάρχει, δε, ένας περίφημος μαρκετινίστικος κανόνας που λέει ότι ο φίλαθλος χρειάζεται τρία δευτερόλεπτα για να σε συμπαθήσει ή να σε αντιπαθήσει. Δε συμφωνώ με αυτό, αλλά είναι η πραγματικότητα».

-Για τις γνώσεις του για το μπάσκετ:

«Είναι αλήθεια ότι ξέρεις κάθε κουραστική λεπτομέρεια γύρω από το μπάσκετ» τον ρώτησα (γνωρίζοντας ήδη την απάντηση). «Ναι!» απάντησε με χαμόγελο… «Ποια είναι η πιο αχρείαστη πληροφορία που έχει καρφωθεί στο κεφάλι σου εδώ και χρόνια;» συνέχισα. «Χα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω αλλά θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Μία μέρα ήμουν με τον Λάσμε και άλλους συμπαίκτες μας… Με ρώτησε λοιπόν ο Στεφ πώς γίνεται κι έχω μεσαίο όνομα. Του φάνηκε παράξενο…Του εξήγησα την ιστορία και μετά του είπα: “Έχεις κι εσύ μεσαίο όνομα, έτσι δεν είναι;”. Και μου λέει… “Ελα ρε… Είμαι από την Αφρική. Εχω πάνω από 10 μεσαία ονόματα”. Και του απαντώ: “Σωστά, όπως ο Ντικέμπε Μουτόμπο Μπολόντο, Μουκάμπα, Ζαν Ζακ Γουαματόμπο. Με κοίταξε παράξενα με το στόμα ανοιχτό. “Μη μου πεις ότι ξέρεις όλα τα ονόματα του Μουτόμπο;” μου είπε. “Ε, ναι! Τα ξέρω”. Οτιδήποτε διαβάζω από μικρή ηλικία κολλάει στο μυαλό μου, δεν το ξεχνάω ποτέ. Και ίσως να τα θυμάμαι μέχρι να… τρελαθώ τελείως! Ή μέχρι να γεράσω».

-Για τον Αργύρη Πεδουλάκη:

«Ο,τι σου πω είναι η απόλυτη πραγματικότητα. Ειλικρινά. Η συνεργασία μαζί του στην αρχή ήταν δύσκολη. Πραγματικά δύσκολη. Σε αυτή την ομάδα είχα έναν ρόλο που δεν είχα αναλάβει ποτέ στο παρελθόν. Έπρεπε να μαρκάρω πάντα τον καλύτερο αντίπαλο γκαρντ κι αυτό μου κατανάλωνε πολλή ενέργεια. Δεν έπαιζα πικ εν ρολ, διότι έχουμε τον Διαμαντίδη, ο οποίος είναι ο καλύτερος πικ εν ρολ παίκτης της Ευρώπης. Στην αρχή δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω. Δε μου αρέσει αν ακούω ότι όλα για εμένα άλλαξαν στον τελικό του Κυπέλλου. Οχι, δεν ήταν αυτό το turning point. Αυτό που έγινε στο Κύπελλο ήταν το αποτέλεσμα μίας διαδικασίας που ξεκίνησε μία εβδομάδα νωρίτερα. Πριν από τον τελικό είχαμε την Μπάμπεργκ στο ΟΑΚΑ. Έπαιξα περίπου 10 λεπτά. Αισθανόμουν όμως ότι το πρόβλημα δεν ήταν ότι έχανα τα σουτ ή ήμουν εκτός ρυθμού ή έκανα λάθη. Ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι δεν υπήρχε χώρος να κάνω αυτά που μπορούσα. Επίσης έβλεπα ότι κάθε φορά που εγώ δεν ήμουν καλός η ομάδα είχε πρόβλημα. Μετά από εκείνο το ματς είχαμε τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, όπου έπαιξα 10 λεπτά και ακολούθησε το Ρέθυμνο πριν από τον τελικό. Τότε ήταν που είπα στον εαυτό μου: “Αρκετά, Ρόκο. Έως εδώ ήταν με την προσπάθεια να ικανοποιήσεις τους πάντες και να είσαι καλό παιδί”. Ασφαλώς και δεν θα ταχθώ ποτέ εναντίον της ομάδας, ούτε με ενδιαφέρει να σκοράρω 30 πόντους και να γράψω τους συμπαίκτες μου στα παλιά μου τα παπούτσια. Αλλά από την άλλη πλευρά ήταν αδύνατον να ικανοποιώ τους πάντες. Τότε ήταν που άρχισα να παίζω όπως ήξερα.

Είμαι σίγουρος όμως ότι ο κόουτς είχε κάποιο πλάνο για εμένα. Δεν μου το είπε ποτέ. Ούτε αυτός ούτε κάποιος άλλος. Είμαι σίγουρος όμως. Μάλλον κάτι έκανε επίτηδες έστω κι αν εγώ δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ξέρω ότι ο κόουτς με γούσταρε. Αν δεν ήθελε, δεν θα ήμουν εδώ. Απλά έπρεπε να κάνουμε κάποιες διορθώσεις. Εν κατακλείδι μόνο καλές κουβέντες μπορώ να πω για τον κόουτς. Κι όχι διότι εξελίχθηκε επιτυχημένα η σεζόν. Οκ, κάποιες φορές ήταν πιο δύσκολη η συνεργασία, κάποιες άλλες όχι. Αλλά ως περσόνα είναι εξαιρετικός. Είναι ευθύς, μπορεί να μιλήσεις μαζί του όποια στιγμή θέλεις. Ήταν δίκαιος. Δεν θα σου έλεγε ποτέ όχι. Και κάθε φορά που είχα ανάγκη να του μιλήσω ήταν εκεί πάντα να με ακούσει. Είναι αντράκι».