Spiegel: Το πρόβλημα του Τσίπρα είναι ότι δεν ακολουθεί καμία σαφή γραμμή

Αναδρομή στην πορεία του Αλέξη Τσίπρα, από τις υποσχέσεις που έδινε πριν τις εκλογές που τον ανέδειξαν σε πρωθυπουργό της χώρας, στο διάστημα που διακυβέρνησε τη χώρα, και στο σήμερα που ζητά εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού, κάνει το περιοδικό Spiegel, σε άρθρο με τίτλο «Η ριζική αλλαγή του Αλέξη Τσίπρα».

«Ο Τσίπρας άλλαξε και φυσιογνωμικά. Είναι ένα καθημερινό θέμα στα ελληνικά μίντια το γεγονός ότι ο τέως πρωθυπουργός πήρε μερικά κιλά παραπάνω. Οι έμπιστοί του αποδίδουν το γεγονός στο άγχος και στις πολλές ώρες δουλειάς. (…) Για φίλους και εχθρούς ο Τσίπρας είναι πλέον ένας κανονικός θνητός, κανένας άγιος και κανένας διάβολος. Το μεγάλο του προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις έχει συρρικνωθεί. Πολιτικοί παρατηρητές περιμένουν για τις νέες εκλογές μια μάχη στήθος με στήθος με τον αντίπαλό του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Το μεγάλο αδύναμο σημείο του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ότι υπέγραψε το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας. Το πρόβλημά του είναι πολύ περισσότερο ότι δεν ακολουθεί καμία σαφή γραμμή. Την μια ημέρα υπόσχεται να διαπραγματευθεί εκ νέου τμηματικά το πρόγραμμα και την επομένη λέει ότι θα το ακολουθήσει κατά γράμμα», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο σχετικό δημοσίευμα.

Την ίδια ώρα, η εφημερίδα ΖΕΙΤ, αναφέρεται στον πρόεδρο της ΝΔ, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, και επιχειρεί να εξηγήσει την άνοδό του στις δημοσκοπήσεις, επικαλούμενη τον καθηγητή Νίκο Μαρατζίδη από το Πανεπιστήμιο Μακεδονία, σε κείμενο με τίτλο «Η παλιά ελίτ επέστρεψε».

«Ο Μεϊμαράκης κρατάει χαμηλό προφίλ, μάλιστα δε φαίνεται να διεκδικεί καν την πρωθυπουργία για τον ίδιο. Αυτό θα του φανεί χρήσιμο στην πολιτική του εκστρατεία, ισχυρίζεται ο Μαραντζίδης. Διαφορετικά ο Μεϊμαράκης σε μια ευθεία σύγκριση με τον χαρισματικό τέως πρωθυπουργό δε θα είχε καμία ευκαιρία. Οι άνθρωποι εκτιμούν σε αυτόν ότι δε δίνει την εικόνα πολιτικού διψασμένου για εξουσία όπως πολλοί άλλοι πολιτικοί της Ελλάδας – μη εξαιρουμένου και του προκατόχου του, Αντώνη Σαμαρά».

Ακόμη, η εφημερίδα αναφέρεται και στα δημοσιεύματα του ελληνικού τύπου που φέρουν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη αναμεμειγμένο σε σκάνδαλα, ως υπουργός Άμυνας ανάμεσα στο 2006 και το 2009, ενώ επισημαίνει ακόμα ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν υπάρχει καθαρός νικητής.

Τέλος, η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί άρθρο στο οποίο διατυπώνεται η άποψη ότι «η ελληνική κρίση ανέδειξε τη βασική διαφορά ανάμεσα στη γαλλική και γερμανική αντίληψη της Ευρώπης» και εξηγεί: «Η βούληση της Γαλλίας να κρατήσει την Ελλάδα οπωσδήποτε στην Ευρωζώνη έχει μια σειρά από λόγους. Οι Γάλλοι δε χάνουν ευχαρίστως συμμάχους στο Νότο και παραδοσιακά δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε γεωπολιτικά θέματα σε σχέση με τους Γερμανούς. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αντίθετα, είδε την ευκαιρία να έρθει πιο κοντά σε μια Ευρώπη του σκληρού πυρήνα. Πίσω όμως από τους διαφορετικούς στόχους υπάρχουν και άλλα κίνητρα. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα διαφορετικών συνταγματικών παραδόσεων. Αυτό δείχνει πόσο αναγκαίο είναι να σκεφθούμε για ένα ευρωπαϊκό σύνταγμα και πόσο αναγκαίο είναι να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς».