Τι λέει η Alpha Bank για τα μέτρα της τρόικας

«Από πουθενά δεν προκύπτει ανάγκη για νέα δημοσιονομικά μέτρα το 2014, αφού με τα ήδη ισχύοντα μέτρα το πρωτογενές πλεόνασμα το 2014 μπορεί και πρέπει να είναι μεγαλύτερο από ότι έχει προγραμματιστεί», σημειώνει στο εβδομαδιαίο δελτίο της η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Alpha Bank υπό τον κ. Μιχάλη Μασουράκη.

Όπως σημειώνει «κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει από σήμερα με κάποια σοβαρότητα ότι θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής το 2015 και το 2016, διότι με τα σημερινά δεδομένα ακριβώς το αντίθετο είναι το πιο πιθανό. Επομένως, το να εγείρεται από την Τρόικα θέμα μέτρων από σήμερα για υποτιθέμενη κάλυψη ελλειμμάτων το 2015 και το 2016 το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει είναι ο εκτροχιασμός της οικονομικής, επενδυτικής και καταναλωτικής εμπιστοσύνης, που μόλις φαίνεται να αποκαθίσταται στη χώρα μετά τον Μάιο του 2013 και μάλιστα σε πιο στέρεες βάσεις από ότι σε προηγούμενες περιπτώσεις».

Εξάλλου, όπως σημειώνει, το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να πληρώσει τους τόκους των δανείων που έλαβε με πρωτογενή πλεονάσματα. Εκτός αν επιλέξει τη χρεοκοπία και αρνηθεί την περαιτέρω εξυπηρέτηση των δανείων του (αρνούμενο να πληρώσει ακόμη και τους τόκους), «με ότι αυτό συνεπάγεται».

Οι αναλυτές της Alpha Bank μιλούν για «πολύ σημαντικές ευνοϊκές εξελίξεις σε βασικούς τομείς της οικονομίας», κατά την περίοδο Μαΐου-Οκτωβρίου και αναφέρονται:

α) στην ουσιαστική βελτίωση της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης στη χώρα με αποτέλεσμα την ταχεία επιβράδυνση της πτώσης του ΑΕΠ το 2013 σε ποσοστό κάτω του -3,7% και την αναμφισβήτητη βελτίωση των προοπτικών ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας από το 2014,

β) στην αξιοσημείωτη περαιτέρω βελτίωση της πορείας της δημοσιονομικής προσαρμογής το 2013, με βάση τα στοιχεία εκτέλεσης του Π2013 στο 9μηνο Ιαν.-Σεπτ.2013,

γ) στην επίτευξη εντυπωσιακής προόδου σε όλους τους τομείς του προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, και

δ) στην εντυπωσιακή βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας, καθώς και του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας, που την καθιστούν ήδη προνομιακή χώρα εγκατάστασης επιχειρήσεων και προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων (εγχώριων και ξένων) σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας.

Οπως επισημαίνουν, ο Άσμουσεν υποστήριξε ότι δεν μπορεί να έχει εφαρμογή η πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία το χρηματοδοτικό κενό, που το ΔΝΤ εκτιμά για το 2014 στα 4,5 δισ. ευρώ, θα μπορούσε να καλυφθεί εξ ολοκλήρου με ανακύκλωση των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, τα οποία είχαν δοθεί στις ελληνικές τράπεζες το 2008 για αγορά από αυτές προνομιούχων μετοχών και τα οποία λήγουν τον Μάιο του 2014. Υποστηρίζεται ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει διότι αν γινόταν θα συνιστούσε νομισματική χρηματοδότηση από την κεντρική τράπεζα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ή της αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους της χώρας.

Ωστόσο, λένε , η άποψη αυτή φαίνεται ακραίως μεροληπτική έναντι της Ελλάδος όταν τα LTROs (χαμηλότοκα πολυετή δάνεια) από την ΕΚΤ συνεχίζουν να παρέχονται αφειδώς αποκλειστικά και μόνο για την ετήσια αναχρηματοδότηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δημοσίου χρέους της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Επίσης, προσθέτουν, η άποψη αυτή δεν είναι συμβατή με την χρήση της Συμφωνίας ANFA (Agreement on Net Financial Assets) από την Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας για την κάλυψη των αναγκών σε ίδια κεφάλαια της Anglo Irish Bank Corp, ύψους 25 δισ. ευρώ με promissory notes αρχικά, οι οποίες μετατράπηκαν από τον Μάρτιο του 2012 σε κρατικά ομόλογα με λήξεις άνω των 40 ετών και διακρατούνται από τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες του ΕΣΚΤ στα πλαίσια της ANFA.

Σημειώνεται ότι το πρόβλημα του χρηματοδοτικού κενού για την Ελλάδα το 2014 προκύπτει σε κάποιο βαθμό από την άρνηση των Εθνικών Κεντρικών Τραπεζών να διευκολύνουν, ως είχε συμφωνηθεί σε πολιτικό επίπεδο, τη χρηματοδότηση της Ελλάδος με την ανακύκλωση των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους στο πλαίσιο της ANFA. Με τον τρόπο, όμως, αυτό, πλήττεται εντελώς αναιτίως το οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα.
Και εδώ πρέπει η κυβέρνηση να εξαντλήσει όλη τη διαπραγματευτική ικανότητά της.