Το αμφιλεγόμενο πείραμα του facebook μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα

Γράφει ο Βασίλης Πριστούρης

Απάντηση στο αμφιλεγόμενο πείραμα το οποίο διεξήγαγε το “Facebook”, τροποποιώντας παράνομα τους λογαριασμούς 700.000 χρηστών εν αγνοία τους, έρχεται να δώσει η ολλανδική μη κερδοσκοπική οργάνωση Just B.V. μέσω της καμπάνιας “99 Days of Freedom”.

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσει το κατά πόσο η μη συστηματική ενασχόληση με την παραπάνω πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης επηρεάζει την προσωπική ευτυχία των χρηστών του.

Ο Γεώργιος Φραγκάκης, μέλος του “Facebook” από το 2007 με το ψευδώνυμο “Georgios Bxl” κατέθεσε αποκλειστικά στο ereportaz.gr την εμπειρία του και το αντίκτυπο που είχε σε αυτόν η συμμετοχή του στην παραπάνω δράση.

«Για εμένα, το “99 Days of Freedom” είναι μια εκπληκτική ιδέα! Όταν πρωτοσυνάντησα την δράση τους τυχαία στο διαδίκτυο ένιωσα να ενεργοποιείται όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον μου γι’ αυτήν. Στην αρχή ξεκίνησε μέσα μου να γεννιέται μια νέα πρόκληση, κάπως σαν στοίχημα με τον εαυτό μου. Ξέρετε, συνήθιζα να είμαι συνδεδεμένος με τις ώρες στο Facebook και αισθανόμουν πως αυτή η διαδικασία με απομάκρυνε όλο και περισσότερο από τον πυρήνα μου, από τα θέλω μου και από τους στόχους μου. Κάπως έτσι, μπήκα πειραματικά στην διαδικασία να δω τι είναι αυτό που χάνω από την “υπερτροφική” μου διαδικτύωση», δήλωσε.

Στη συνέχεια, περιγράφοντας με γλαφυρό τρόπο την επόμενη μέρα είπε, «Σήμερα το πρωί ξύπνησα, και αντί να μπω στο Facebook σπαταλώντας πολλές ώρες από τη ζωή μου μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου έκατσα και ασχολήθηκα με την καθαριότητα του σπιτιού μου και με τις γλάστρες στο μπαλκόνι μου, που τον τελευταίο καιρό είχα φανερά παραμελήσει. Καθώς ασχολούμουν καθαρίζοντας τες από ότι “μαράθηκε”, για μια στιγμή ένιωσα πως πραγματικά κάνω κάτι σημαντικό για μένα. Ένιωσα το σώμα μου να ενεργοποιείται, να αποκτώ πραγματικό ενδιαφέρον με αυτό που τόσο φυσικά ασχολούμουν και αυτό το ανεπαίσθητο συναίσθημα άρχισε σιγά σιγά να απλώνεται στον χώρο.

»Ένιωθα πως από την μία στιγμή στην άλλη μου παραχωρήθηκε η πολυτέλεια του χρόνου. Κάπως σαν να τεντώθηκαν οι δείκτες του ρολογιού και ήταν ιδιαίτερα παράδοξο για εμένα όταν έπιασα τον εαυτό μου να μην ξέρει πως να διαχειριστεί αυτήν την αλλαγή.»

«Ρίχνοντας μια ματιά στην βιβλιοθήκη μου είδα όλα αυτά τα βιβλία που είχα αγοράσει με τα χρόνια, ενθουσιασμένος από τις κριτικές τους. που ποτέ δε διάβασα. Άρχισα να έχω ξανά όρεξη να βυθιστώ στις σελίδες τους, να ταξιδέψω και πάλι. Σαν το τέντωμα του χρόνου που προανέφερα να με βοήθησε να δω τι πραγματικά μου αρέσει και πως πραγματικά απολαμβάνω να περνάω τις, χωρίς υποχρεώσεις, μέρες μου. Άρχισα να έχω ξανά κέφι να τελειώσω κάποιες τοιχογραφίες που είχα ξεκινήσει, να συνεχίσω την συγγραφή του βιβλίου μου που το είχα παραμελήσει για μήνες, να περιποιηθώ το χώρο μου καθώς και τον εαυτό μου και τέλος να βγω έξω και να δω τον κόσμο με έναν άλλον τρόπο. Σαν να ήθελα να συσχετιστώ διαφορετικά πλέον μαζί του», πρόσθεσε ο Γεώργιος.

Θίγοντας ακόμα το ζήτημα της μοναξιάς και της αποξένωσης τόνισε πως, «Έπιασα επίσης τον εαυτό μου να δυσκολεύεται με το συναίσθημα της μοναξιάς, γιατί μέσω του Facebook είχα την αίσθηση πως ήμουν συνεχώς συνδεδεμένος με κόσμο και αυτό επισκίαζε την πραγματικότητα μου. Κάποιες φορές ένιωσα την ανάγκη να μπω μέσα και να μιλήσω με φίλους και πρόσωπα για ανούσια πράγματα. Να σκοτώσω τον χρόνο μου όντας παρατηρητής των ζωών των άλλων και το πιο θλιβερό για εμένα, της ίδιας μου της “πώλησης”. Έκανα σταδιακά συνειδητοποιήσεις που με δυσαρεστούσαν και σκέφτηκα πως για μένα έχει πραγματικό νόημα να έχω τον χρόνο και την πολυτέλεια να έρχομαι σε ουσιαστική επαφή με τον εαυτό μου. Γιατί μόνο όταν βρίσκω χρόνο για την σχέση με το “είναι” μου μπορώ να στέκομαι και στις σχέσεις μου με τους άλλους».

Τέλος, χαμογελώντας και έχοντας μια θετική νότα στη φωνή του είπε ότι, «Αντιλαμβάνομαι αυτήν την δράση σαν μία μεγάλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία για έναν βαθύ επαναπροσδιορισμό ζωής. Σαν να επαναπροσδιορίζω τις πτυχές της, τον τρόπο που την αφήνω να ρέει, τους στόχους που είναι σημαντικοί για εμένα και την εμπλοκή μου σε αυτήν. Έχω την αίσθηση πως για εμένα λειτουργεί κάπως σαν έμπνευση. Έμπνευση ενός νέου τρόπου να υπάρχω και για μένα είναι αυτό ακριβώς που είχα ανάγκη. Έμπνευση.”