Το «εξπρές του μεσονυχτίου» (;)

Γράφει ο Γιάννης Κριτσαντώνης

Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω πέντε πράγματα από το βιογραφικό του διευθυντή των φυλακών Νιγρίτας στις Σέρρες. Κι αυτό όχι για το τι… «πτυχία» κατέχει, αλλά για το αν ένας άνθρωπος διορισμένος σε μια τέτοια θέση, είναι ικανός ή έχει την στοιχειώδη πείρα και λογική να εφαρμόσει έστω και υποτυπωδώς τον νόμο.
Όταν παραλαμβάνεις έναν κατάδικο (από άλλη φυλακή), όποιος και να ναι αυτός (πόσο μάλλον όταν ξέρεις τι έχει «συμβεί» μ αυτόν τις προηγούμενες μέρες) και μάλιστα διαπιστώνεις ότι «έχει βαρείς μώλωπες», δεν τον στέλνεις πρώτα στο γιατρό, για να «έχεις καλυμμένα τα νώτα σου»; Πού ξέρεις τι μπορεί να συμβεί αύριο και να σου φορτώσουν οτιδήποτε; Τι πάει να πει «ρωτήθηκε αν θέλει να τον δει γιατρός και αρνήθηκε»;

Κι εσύ τι κάνεις; Λες «εντάξει, έμπα μέσα»; Τι πάει να πει «δεν μπορούσαμε να τον πλησιάσουμε»; Οι «άλλοι» πώς έφεραν από το Μαλανδρίνο ένα τόσο επικίνδυνο και σκληρό κακοποιό; …Λυτό;
¨Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις, εφαρμόζεις τα αυτονόητα, που υποθέτω (ειδικός δεν είμαι) σου παρέχει και ο νόμος: «Δεν τον παραλαμβάνω, αν δεν τον δει γιατρός, διότι είμαι υπεύθυνος για τη ζωή του, αλλιώς, ξαναστείλτε τον εκεί απ όπου τον φέρατε». Και είσαι καλυμμένος.
Προφανώς τίποτε από αυτά δεν έγινε. Αναρωτιέται κανείς μόνο, την… κάμερα ασφαλείας στο κελί, τι την ήθελαν; Για να δουν πότε θα πεθάνει;
Οι πληροφορίες μου λένε τώρα ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης «τα ρίχνει» στην Αστυνομία. Και η Αστυνομία, φυσικό είναι να «τα ρίξει» σε άλλους. Σε ποιους όμως; Η άκρη σίγουρα θα βρεθεί, αφού, σύμφωνα με τους ιατροδικαστές, υπήρξε «ξυλοδαρμός έως θανάτου».
Με όλο το σεβασμό (και μάλιστα απεριόριστο) στον νεκρό υπαρχιφύλακα των φυλακών του Μαλανδρίνου (μην ξεχνάμε τον άμοιρο υπάλληλο που άφησε πίσω του γυναίκα και ορφανά), κανένα εκτελεστικό όργανο, είτε είναι αστυνομικός επιφορτισμένος με την Τάξη είτε οποιοσδήποτε άλλος, μπορεί να επιβάλει «ποινή» της… αρεσκείας του, σε οποιονδήποτε σκληρότατο (αλυσοδεμένο – ώ, τι ανδρισμός) κακοποιό. Υπάρχει η συντεταγμένη πολιτεία και οι νόμοι για τις ποινές.. Το μόνο που κατάφερε αυτός που το έκανε, είναι, εκτός του να εξομοιωθεί με τον κακοποιό, να διασύρει διεθνώς και την πατρίδα του. Και ήδη το θέμα κάνει (δυστυχώς) τον γύρω του κόσμου. Και θα χουν να λένε οι απανταχού άσπονδοι φίλοι μας ότι στην Ελλάδα λειτουργεί το «εξπρές του μεσονυκτίου»…
Και άντε να τους πείσεις ότι δεν είναι έτσι.