Πώς ο Τσίπρας ανέστρεψε την κατάσταση, δημοσιεύει η γαλλική La Τribune

Της Νατάσας Γκότση

Ο Romaric Godin είναι ένας νέος δημοσιογράφος, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί από τα δυνατότερα χαρτιά στο δυναμικό της εφημερίδας La Τribune. Με λόγο μεστό, δε στερείται ποτέ εξηγήσεων και σαφήνειας αλλά ούτε και του θάρρους να υποστηρίξει τη γνώμη του, ακόμη κι αν αυτή πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα της κοινής γνώμης. Ασχολείται ιδιαίτερα με θέματα που αφορούν την Ελλάδα, για την οποία κρατά συνήθως μια από λίγο έως πολύ θετική στάση.

Στο άρθρο του, υπό τον τίτλο «Ελλάδα: Πώς ο Τσίπρας ανέστρεψε την κατάσταση», αναλύει πως η αποφασιστικότητα και η σύνεση του πρωθυπουργού μπόρεσαν να αναχαιτίσουν το σφίξιμο της θηλιάς από τους Ευρωπαίους. Σημειώνει δε, πως καθώς κυλά ο χρόνος, τα γεγονότα μετατοπίζουν το βάρος στην πλάστιγγα, η οποία αρχίσει και γέρνει προς το μέρος της ελληνικής πλευράς. Πλησιάζοντας την 9η Απριλίου, την ημέρα όπου πρέπει να καταβληθεί η δόσης προς το ΔΝΤ, η μη υποχωρητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην Ευρώπη φαίνεται να την φέρνει σε θέση ισχύος.

Ο Godin υποστηρίζει πως η λογική της ευρωπαϊκής στρατηγικής υπαγόρευε πως ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να δεχτεί τους όρους των πιστωτών, λόγω των ασφυκτικών πιέσεων που θα του ασκούνταν. Στόχος των πολιτικών αυτών ήταν εξάλλου από τη σκοπιά της πολιτικής, η ακύρωση του προγράμματος και του μηνύματος του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που πιστοποιείται και από την απόρριψη και των τεσσάρων προτάσεων που έχει καταθέσει μέχρι στιγμής η Ελλάδα σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις.

Ο Godin είναι της άποψης πως η αρχική προσπάθεια της Ελλάδας να αποφύγει τη ρήξη με την Ευρώπη, δημιούργησε την πεποίθηση ότι η χώρα δεν επιθυμεί να έρθει αντιμέτωπη με αδυναμία πληρωμών ούτε να βγει από το ευρώ τροφοδότησε και η πεποίθηση αυτή τροφοδότησε με τη σειρά της την στρατηγική αυτή της ασφυξίας. Ο Τσίπρας όμως στάθηκε αντιθέτως ικανός να εφαρμόσει τη δική του στρατηγική και ήρθε πλέον η ώρα να θεριστούν οι καρποί που έσπειρε. Κατά τη διάρκεια όλου αυτού του χρονικού του διαστήματος, η κυβέρνηση δουλεύει, έτσι ώστε ο λαός να συνειδητοποιήσει πως το ζητούμενό της είναι η διαπραγμάτευση με την Ευρώπη, η παραμονή στο ευρώ, το τέλος της λιτότητας και της ταπείνωσης και η μη υποχωρητικότητα απέναντι στους Ευρωπαίους,  στόχοι που συνάδουν απόλυτα με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι οι Ευρωπαίοι ενισχύουν τη θέση τους, μολονότι στην πραγματικότητα συντελείται μια αποδυνάμωση αυτής, ενώ από την άλλη πλευρά ο ελληνικός λαός, βλέποντας τη «νέα Τρόικα» να αποκτά σταδιακά το ίδιο δριμύ πρόσωπο με την παλιά, συσπειρώνεται.

Στο άρθρο του ο συντάκτης τονίζει πως η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά πως, δεδομένων των μεγεθών, μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση θα επέφερε μια συντριπτική ήττα. Για το λόγο αυτό προτίμησε να καταφύγει στην εξαπόλυση μιας ήπιας μορφής επίθεσης, που θα οδηγούσε στην ενίσχυση της ισχύος της χώρας, αφήνοντας αιχμές πως η ρήξη είναι πλέον ένα πιθανό σενάριο. Ο Godin επισημαίνει πως η στρατηγική αυτή έχει δυο πυλώνες. Στο ένα άκρο συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Ρωσίας, μια εξέλιξη που προξενεί ανησυχίες στην Ευρώπη. Από την άλλη μεριά ξεκινούν δηλώσεις, κατά τις οποίες, η μη καταβολή βοήθειας προς την Ελλάδα θα επιφέρουν και τη μη καταβολή της δόσης στο ΔΝΤ. Ταυτόχρονα, ο τύπος κάνει λόγο για τα πρώτα βήματα από της Ελλάδας προς την πόρτα εξόδου από την Ευρωζώνη.

Είναι φανερό πως μια αδυναμία αποπληρωμής δε θα αφήσει ανεπηρέαστη την Ευρώπη και έτσι ο χρόνος κυλά πλέον εις βάρος της. Οι εγγυήσεις στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα προκαλέσουν την απώλεια μεγάλων χρηματικών ποσών, όπως και η μη αποπληρωμή των δόσεων στην ΕΚΤ. Η αλλοτινή δήλωση του Ντάισελμπλουμ, κατά την οποία η οικονομική πίεση προς την Ελλάδα είναι μια θετική ενέργεια καθώς θα αποφέρει μεταρρυθμίσεις, δεν ευσταθεί πλέον και από τη στιγμή που έχει μετατραπεί σε άμεσο κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Δεδομένου ότι ο Τσίπρας επιζητά μια συμφωνία-εισιτήριο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεών του αντί της σύγκρουσης, η άποψη του Godin είναι πως, η Ευρώπη οφείλει να έχει συναίσθηση του ρίσκου που παίρνει.

Οι πλάτες που επωμίζονται το βάρος δεν είναι άλλες από αυτές της Μέρκελ. Η καγκελάριος έχει ήδη πάρει τις αποστάσεις της από τα όσα δήλωσε ο Σόιμπλε σχετικά με την ελαχιστοποίηση των κινδύνων σε ενδεχόμενο Grexit. Το μεγάλο δίλημμα που αναδύεται αφορά την ανάληψη του ρίσκου μιας αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών ή αυτό της καταβολής βοήθειας χωρίς τις μεταρρυθμίσεις. Ο Godin θεωρεί πως ο ξένος τύπος υποτίμησε εξαρχής τον Τσίπρα και τις έξυπνες στρατηγικές ικανότητες, που τελικά επέδειξε. Στο τέλος υπογραμμίζει πως αν και η επιτυχία του δεν είναι δεδομένη, παραμένει ένας εκ των ελάχιστων Ευρωπαίων ηγετών που πήγε κόντρα στις τακτικές της Μέρκελ.