«Έτσι ξεσκεπάσαμε τον απατεώνα του Tinder…»

Η «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» επικοινώνησε με τους συναδέλφους από τη Νορβηγία, οι οποίοι δέχτηκαν την πρόσκληση για μία σύντομη συνέντευξη λόγω φόρτου εργασίας, με αφορμή τη δημοσιογραφική επιτυχία τους, και μας μίλησαν αποκλειστικά.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ: H μεγάλη ζωή του Καζανόβα του Tinder που πιάστηκε στην Ελλάδα και ενέπνευσε το Netflix

Σάιμον Λεβάιβ: Δεν είμαι ο «απατεώνας του Tinder»

«ΜΠΑΜ». Πώς ξεκίνησε και πόσο χρόνο δαπανήσατε για την έρευνά σας σχετικά με την καταγγελλόμενη απάτη του Simon Leviev;

Kαθημερινά λαμβάναμε πληροφορίες από πολλούς ανθρώπους για αυτή την υπόθεση. Και αυτή η ιστορία ξεκίνησε από πληροφορίες που μας έστειλε μέσω email η Cecilie Fjellhoy, ένα από τα θύματα. Τα στοιχεία αυτά ήταν τα πιο τρανταχτά έναντι όλων των υπολοίπων που είχαμε λάβει. H υπόθεση εμπεριείχε λέξεις όπως diamond billionaire, διαμάντια, ιδιωτικά τζετ, ραντεβού μέσω Tinder και έναν άντρα που υποδυόταν κάποιον άλλο. O συνάδελφος που το διάβασε είπε πως πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία και απάντησε στη Cecilie αν μπορεί να πιστοποιήσει με ντοκουμέντα ότι αυτό πραγματικά συνέβη. Εκείνη μας έστειλε αμέσως τρία πράγματα. Πρώτον, έναν ολόκληρο διάλογο σχεδόν 400 σελίδων με μηνύματα μεταξύ εκείνης και του Leviev, αρχείο που περιελάμβανε ηχητικά μηνύματα, εικόνες, βίντεο στο Whats up. Δεύτερον συναλλαγές που είχε κάνει για εκείνον με τις κάρτες της και τέλος ένα link φινλανδικού άρθρου που αφορούσε τον καταγγελλόμενο, ο οποίος κατηγορείτο ότι εξαπατούσε από το 2015 γυναίκες στη Φινλανδία μέσω Tinder, με τον ίδιο τρόπο όπως φαινόταν να συμβαίνει και τώρα. Καταλάβαμε ότι κάτι πραγματικά σημαντικό συνέβαινε εδώ.

«Μ». Πόσοι απασχολήθηκαν στην έρευνα; Στο ντοκιμαντέρ σας είδαμε να ταξιδεύετε μέχρι το Ισραήλ, ποια ήταν η διαδικασία του ρεπορτάζ σας;

Τρεις δημοσιογράφοι δουλεύαμε πάνω στην υπόθεση, στην αρχή όχι εντατικά, γυρίσαμε το πρώτο βίντεο με τη Cecilie το 2018 και στις αρχές Φεβρουαρίου του 2019 δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ. Η περίοδος που ασχοληθήκαμε με την υπόθεση ήταν 7-8 μήνες έρευνας, αλλά θα λέγαμε ότι για δύο σερί μήνες και οι τρεις μας (δύο video journalists και μια investigative journalist) δουλέψαμε εντατικά μόνο με αυτή την υπόθεση.

Πρώτα μιλήσαμε με τη Cecilie και είχαμε τη δική της εκδοχή, είχαμε αναπάντητες ερωτήσεις για τον Simon, θέλαμε να επιβεβαιώσουμε ότι ήταν o ίδιος άνθρωπος, ο Simon Hayut, που αναφερόταν στο δημοσίευμα στη Φινλανδία. Πήγαμε στο Ισραήλ, μιλήσαμε με τον δικηγόρο του, είδαμε θύματα που είχε εξαπατήσει νωρίτερα, γνωρίσαμε τη μητέρα του. Η αστυνομία επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για τον ίδιο άνθρωπο που είχε καταδικαστεί στη Φινλανδία. Ταξιδέψαμε με την ελπίδα να τον βρούμε εκεί, αλλά δεν τον βρήκαμε. Επιστρέψαμε στη Νορβηγία. Γυρίζοντας δεν ξέραμε πολλά για το backround του, οπότε έπρεπε να βρούμε περισσότερα. Ψάξαμε τους λογαριασμούς της Cecilie, είδαμε ότι είχαν γίνει πολλές συναλλαγές για την αγορά αεροπορικών εισιτηριών από την πιστωτική της κάρτα για λογαριασμό του. Στα εισιτήρια αυτά βλέπαμε και άλλα ονόματα, προσώπων που συνόδευαν τον Σάιμον. Είδαμε το όνομα της Σουηδής Pernilla Sjoholm σε εισιτήριο που είχε αγοράσει με χρήματα της Cecilie.

Την πλησιάσαμε στη Στοκχόλμη, ήταν σε σοκ, γιατί συνειδητοποίησε πως ο φίλος της ήταν «απατεώνας». Κατά τη συνάντηση όμως μας έδωσε σημαντικά στοιχεία, μπορούσαμε να τον εντοπίσουμε καθώς η ίδια είχε ραντεβού μαζί του στο Μόναχο την επόμενη μέρα της συνάντησής μας. Επιστρέφοντας στη Νορβηγία, η Pernilla ήλθε μόνη και ήθελε να αντιμετωπίσει τον Simon, κάτι που έκανε, όπως είδατε και στο ντοκιμαντέρ. Ο αρχισυντάκτης μας, μας είπε τότε ότι οι 5 εβδομάδες προθεσμίας που είχαμε για να ολοκληρώσουμε το ρεπορτάζ, θα γίνονταν αυτόματα δύο, καθώς ο χρόνος ήταν αντίπαλός μας από τη στιγμή που ο Simon πλέον γνώριζε ότι ψάχνουμε την υπόθεση και πως θα γράφαμε άρθρο για εκείνον. Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, όμως ο ίδιος ποτέ δεν απάντησε σε κλήσεις ή μηνύματά μας.

Δημοσιεύσαμε το άρθρο στις Φεβρουαρίου 2019, οι μήνες πέρασαν. Ήμασταν σε διακοπές και κάποια στιγμή ενημερωθήκαμε ότι ο Simon συνελήφθη στην Αθήνα.

Αμέσως ταξιδέψαμε για Ελλάδα, τέσσερα άτομα, μαζί με τον φωτογράφο. Εκεί έπρεπε να βγάλουμε άκρη με το τι συμβαίνει με το ελληνικό δικαστικό σύστημα, ψάχναμε να βρούμε ποιο είναι το κτίριο της Ευελπίδων, ένα κίτρινο μεγάλο κτίριο, ένας χώρος με πολλά δικαστήρια και πόσο μακριά ήταν. Ήμασταν εκστασιασμένοι. Βλέπαμε κλούβες με ανθρώπους που φορούσαν χειροπέδες, πηγαινοερχόμασταν σε διάφορα σημεία, στην προσπάθειά μας να καταλάβουμε πού θα πάει ο Simon.

Επικοινωνήσαμε με τον Έλληνα δικηγόρο του αλλά και τον Ισραηλινό, ήταν και οι δύο παρόντες. Ενημερωθήκαμε ότι ήταν φυγόδικος από το 2011 από το Ισραήλ. Οι ελληνικές Αρχές σε συνεργασία με την Interpol τον είχαν συλλάβει για πλαστό διαβατήριο στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και τον εξέδωσαν στο Ισραήλ. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους καταδικάστηκε σε 15 μήνες φυλάκισης για απάτη και κλοπή. Εξέτισε μόλις 5 μήνες και βγήκε από τη φυλακή λόγω καλής διαγωγής.

«Μ». Μετά τη δημοσίευση του άρθρου σας υπήρξαν και νέες καταγγελίες από θύματα;

Mία εβδομάδα μετά τη δημοσίευση είχαμε συναδέλφους από εφημερίδες της Νέας Υόρκης, του Άμστερνταμ, του Τελ Αβίβ, του Όσλο που μας ρωτούσαν γι’ αυτόν και για άλλες παρόμοιες ιστορίες. Είχαν να κάνουν όχι μόνο με το Tinder αλλά και με άλλες, διαφορετικού είδους, φερόμενες απάτες, όπως π.χ. απλήρωτα ενοίκια από διαμερίσματα που διέμενε.

«Μ». Υπάρχει σε ισχύ κάποια δίωξη επί νορβηγικού εδάφους;

Στη Νορβηγία ο Simon δεν διώκεται από τις Αρχές. Η νορβηγική αστυνομία έβαλε την υπόθεση στο αρχείο έπειτα από τρεις εβδομάδες. Η απάντηση προς εμάς ήταν πως ό,τι συνέβη συνέβη στο Λονδίνο και για αυτόν τον λόγο πρέπει να αναλάβει την υπόθεση η βρετανική αστυνομία. To πρώτο θύμα κατάγεται από τη Νορβηγία, αλλά διέμενε στη βρετανική πρωτεύουσα.

«Μ». Είχατε φανταστεί ποτέ ότι αυτή η υπόθεση θα γινόταν γνωστή παγκοσμίως ως ντοκιμαντέρ μέσω Netflix, και μάλιστα ενδεχομένως να την δούμε και στη μεγάλη οθόνη;

Πρώτα απ’ όλα όταν ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με την υπόθεση, δεν είχαμε φανταστεί αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Είχαμε ένα προαίσθημα ότι θα είχε επιτυχία στη Νορβηγία και σε κάποιες άλλες χώρες ίσως, αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε με τίποτα ότι θα είχε τέτοια απήχηση σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Cecilie Fjellhoy και η Pernilla Sjoholm ήλθαν σε εμάς για να πουν την ιστορία τους, με στόχο, εφόσον ήταν εφικτό, να σωθούν άλλες κοπέλες. Τώρα πολλοί γνωρίζουν για εκείνον. Τώρα, εάν θα γίνει ταινία αυτό το στόρι, το αναμένουμε. Πρόκειται για μια ιστορία με στοιχεία πάνω στα οποία μπορεί να στηριχθεί ένα «fictional story» όσο και ένα ντοκιμαντέρ.

«Μ». Ως δημοσιογράφοι μιας χώρας μακρινής από την Ελλάδα, έχετε πληροφορηθεί για κάποια ελληνική υπόθεση που βγήκε εκτός συνόρων και έγινε γνωστή;

Πέρα από την οικονομική κρίση του 2009, τη σύνοδο για το Grexit, οι Νορβηγοί γνωρίζουμε πολλά για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και τα μέλη της, έχουν γίνει μάλιστα και δύο νορβηγικά ντοκιμαντέρ. Κατά τ’ άλλα διαβάζουμε συχνά σε ταξιδιωτικά περιοδικά για την Ελλάδα, για το πόσο όμορφη χώρα είναι, καθώς πολλοί συμπατριώτες μας την επιλέγουν ετησίως ως έναν κατάλληλο προορισμό για διακοπές.

Η Natalie Remøe Hansen εργάζεται ως ερευνήτρια δημοσιογράφος για τη μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας, τη VG. Από το 2012 απασχολήθηκε ως video journalist και δημιουργός ντοκιμαντέρ για το διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι VGTV της VG. Πήρε το πτυχίο Δημοσιογραφίας από το Πανεπιστήμιο της Βόλντα, στη δυτική ακτή της Νορβηγίας. Η Natalie Remøe Hansen συμπεριελήφθη στη λίστα του Ευρωπαϊκού Βραβείου Τύπου 2016 με το «The Downloaders».

Ο Kristoffer Kumar είναι δημιουργός ντοκιμαντέρ και φωτογράφος με έδρα το Όσλο της Νορβηγίας. Αυτήν τη στιγμή εργάζεται ως video journalist στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας, τη Verdens Gang. Με οπτικό υπόβαθρο από την κάλυψη αθλημάτων δράσης έχει εργαστεί για τις μεγαλύτερες μάρκες του κλάδου όπως η DC Shoes, η Element Skateboards και η Diesel Clothing. Οι συντακτικές του έρευνες έχουν δημοσιευθεί στα VG, NRK και Bergens Tidendeμ καθώς και σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που ανήκουν στους μεγαλύτερους influencers της Νορβηγίας. Ο Kristoffer έχει διδάξει ως προσκεκλημένος λέκτορας στο Oslo Metropolitan University και στο Westerdals Oslo Act. Έχει λάβει πτυχίο (Photo journalism) από το Πανεπιστήμιο του Όσλο. Το 2020 έλαβε διάκριση για το έργο του «The Painter and the Thief» με Special Award δημιουργικής αφήγησης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς (αμερικανικό φεστιβάλ κινηματογράφου που λαμβάνει χώρα ετησίως στη Γιούτα των ΗΠΑ).

O Erlend Ofte Arntsens είναι ανταποκριτής της νορβηγικής εφημερίδας VG στις ΗΠΑ. Έχει συγγράψει το βιβλίο «Fremmedkrigerne» για τους μαχητές του ISIS.

Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ στο ΡΕΠΟΡΤΑΖ της Κυριακής